పూర్వ యుగాల్లో భగవంతుని ప్రత్యక్షం కలియుగంలో ఎందుకు లేదు?

మన హిందూ ధర్మంలో కాలాన్ని నాలుగు యుగాలుగా విభజించారు — సత్య యుగం, త్రేతా యుగం, ద్వాపర యుగం మరియు కలియుగం. ఈ నాలుగు యుగాల్లో భగవంతుని ఆవిర్భావం కూడా భిన్నంగా ఉంటుంది.

క్రిందటి యుగాల్లో భగవంతుడి ప్రత్యక్షత

• సత్యయుగం: ధర్మం నాలుగు పాదాలపై నిల్చున్న యుగం. సత్యం, అహింస, తపస్సు మొదలైనవి ఎన్నో అనుసరించే వారికి భగవానుడు ప్రత్యక్షమయ్యేవాడు. సత్యయుగ అవతారాలు: నరనారాయణ, కపిల మహర్షి, హయగ్రీవ మొదలైనవి.
• త్రేతాయుగం: ఈ యుగంలో ధర్మం మూడు పాదాలపై నిల్చుంది. నారాయణుడు శ్రీరాముడిగా అవతరించి రాక్షసులను సంహరించాడు. శ్రీరాముని రూపంలో ఉన్న నారాయణుడు ఒక ఆదర్శ రాజుగా భూమిపై జీవించాడు.
• ద్వాపరయుగం: ఈ యుగంలో శ్రీకృష్ణుడు అవతరించి భగవద్గీతను ప్రవచించాడు. మహాభారత యుద్ధానికి నేతృత్వం వహించాడు. ధర్మాధర్మాల మధ్య తేడా స్పష్టంగా కనిపించే యుగం ఇది.

కలియుగం — అధర్మపు కాలం

కలియుగం గురించి శ్రీమద్భాగవతం ఇలా చెబుతుంది:

“కలియుగం ధర్మానికి చివరి అంచు. ఇందులో తపస్సు, సత్యం, క్షమ, దయ వంటి గుణాలు కాస్తా లాభం, కోపం, ద్వేషం, అసూయల్లా మారుతున్నాయి.”

ఈ సమయంలో భగవానుడు భూమిపై ప్రత్యక్షంగా ఎందుకు ఉండటం లేదు అనే ప్రశ్న చర్చకు వస్తుంది.

యుగాలు మరియు భగవంతుని పాత్ర:

హిందూ ధర్మం ప్రకారం, సమయాన్ని చతుర్యుగాలుగా (నాలుగు యుగాలుగా) విభజిస్తారు:

1. సత్యయుగం — ధర్మం 100 శాతం స్థిరంగా ఉంటుంది. ప్రజలందరూ తపస్సు, భక్తిలో లీనమై ఉంటారు.
2. త్రేతాయుగం — ధర్మం 75 శాతం ఉంటుంది. నారాయణుడు శ్రీరామునిగా అవతరిస్తాడు.
3. ద్వాపరయుగం — ధర్మం 50 శాతానికి పడిపోతుంది. నారాయణుడు శ్రీకృష్ణుడిగా అవతరిస్తాడు.
4. కలియుగం — ధర్మం 25 శాతం మాత్రమే మిగిలి ఉంటుంది. అధర్మం తీవ్ర స్థాయికి చేరుకుంటుంది. నారాయణుడు ఆఖరి అవతారమైన కల్కి రూపాన్ని స్వీకరించేది ఈ యుగంలోనే.

ఈ మార్పు ప్రకృతి ధర్మం. ప్రతీ యుగంలో భగవంతుని పాత్ర మారుతుంది. సత్యయుగంలో మునులు తపస్సుతో భగవంతుడిని చేరుకుంటే, ద్వాపరయుగంలో ఆయన శ్రీకృష్ణుడిగా వచ్చి భగవద్గీత ఉపదేశంతో ధర్మాన్ని నిలబెడతాడు.

కలియుగంలో భగవంతుని సాక్షాత్కారం ఎందుకు ఉండదు?

ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం మూడు మూడు కోణాల్లో చూడాలి:

1. మన ఊహల్లో భగవంతుడు vs యదార్థ భగవంతుడు

కలికాలంలో భగవంతుడిని మనం మన లెక్కల ప్రకారం ఊహించుకుంటాం. అంటే, భగవంతుడు ఉండి ఉంటే పాపాలు జరగవు, ధర్మం నిలబడుతుంది అనుకుంటాం. కానీ నిజంగా భగవంతుని ఉనికి అనే భావన మన చైతన్యంలో ఎంత స్థిరంగా ఉందో, అంతే స్థాయిలో ఆయన్ని అనుభవించగలగాలి.

ఉపదేశం: నారాయణుడు భూమిపై ఉండాలంటే మనం ఆయనను గుర్తించగలగాలి. కానీ ఈ యుగంలో మన సంస్కారం, మనస్సు, విజ్ఞానం భగవంతుని గుర్తించగల స్థాయిలో లేదు. విందు, వినోదం, భోగం ప్రధానంగా చేసుకుని జీవిస్తున్నాం.

2. భగవంతుడు ఎందుకు ప్రత్యక్షంగా లేరు?

• యుగధర్మం ప్రకారంగా మార్పు

నారాయణుడు ప్రతీ యుగంలో ఆ యుగధర్మానికి తగిన విధంగా అవతారాన్ని ఎత్తుతాడు. కలియుగంలో నారాయణుడు ప్రత్యక్షంగా కాకుండా “నామ రూపంగా“, అంటే నామస్మరణ, భక్తి, గ్రంథాల ద్వారా ఉనికిలో ఉంటారు.

• భగవద్గీతలో కృష్ణుడు ఇలా అన్నాడు:

“యదా యదా హి ధర్మస్య గ్లానిర్భవతి భారత | అభ్యుత్థానమధర్మస్య తధాత్మానం సృజామ్యహం”
అంటే, ధర్మానికి తీవ్రమైన నష్టం కలిగినప్పుడు భగవంతుడు అవతరించి ధర్మాన్ని పునరుద్ధరిస్తాడు.

కలియుగంలో అది ప్రత్యక్ష రూపంలో కంటే అంతర్గత మార్గంగా జరుగుతుంది — భక్తుల హృదయంలో సాక్షాత్కారం జరుగుతుంది.

• నామస్మరణే ప్రత్యక్ష భగవంతుడు:

ఈ యుగంలో నామస్మరణే ప్రధాన సాధన. “హరినామ సంకీర్తనం“ ద్వారా భగవంతునికి చేరవచ్చు. భగవంతుడు ఇంతవరకూ ఏ యుగంలోనూ ఈ స్థాయిలో అందరికీ అందుబాటులో లేడు. భగవంతుడు ఈ యుగానికి తగినవిధంగా స్వరూపాన్ని మార్చుకుంటాడు. మునుపటి యుగాల్లో ఆయన రాముడిగా, కృష్ణుడిగా ప్రత్యక్షమయ్యాడు. కానీ కలియుగంలో ప్రజలలో తపస్సు, ధ్యానం, క్షమ, శాంతి వంటి గుణాలు తగ్గిపోవడంతో ఆయన ప్రత్యక్ష రూపం కాదు, నామరూపంలో ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

కలియుగంలో నామస్మరణ:

“హరే రామ హరే రామ రామ రామ హరే హరే
హరే కృష్ణ హరే కృష్ణ కృష్ణ కృష్ణ హరే హరే”

శాస్త్ర వచనం:

ఈ నామస్మరణ ద్వారా భగవంతుడు మన హృదయంలో కొలువై ఉంటారు. ఇది ఈ యుగంలో ఒక ప్రత్యేక శక్తి.

కలియుగే నామమాత్రేనా ఉద్ధార్యే భవతీ నరః
అంటే, కలియుగంలో నామస్మరణ ద్వారా నరులు మోక్షాన్ని పొందగలుగుతారు.

అంటే కలియుగంలో భగవంతుని “ప్రత్యక్ష రూపం” కనిపించదు. కానీ “శ్రద్ధ, భక్తి, నామ” రూపాల్లో ప్రతి మనిషిలో ఉంటాడు.

ఇది కూడా చదవండి:
 కలియుగం యొక్క 50 లక్షణాలు

3. భగవంతుడిని కావాలని తపస్సు చెయ్యడమా? లేక మన కష్టాల నుంచి తప్పించుకునే మార్గమా?

మన బాధలను చూసి, “భగవంతుడు లేకపోవడమే కారణం” అనుకోవడం సహజం. కానీ ఇది ఒక కోణం మాత్రమే. మరో కోణం — మనము ధర్మానికి దూరం కావడం.

మరి పూర్వకాలంలో ప్రజల దగ్గరెంత భక్తి ఉంది?

ధర్మం అనేది నిత్యం ఆచరించాల్సిన ఒక జీవన విధానం. భగవంతుడు అవతరించేవాడు అంటే అది ఆ సమాజం పూర్తిగా పతన స్థాయిలో ఉందని సూచన. శ్రీకృష్ణుడు కూడా ద్వాపరయుగం చివర్లో అవతరించి, మహాభారత యుద్ధం ద్వారా ధర్మాన్ని నిలబెట్టాడు.

కలియుగంలో ఇంకా అధర్మం పూర్తిగా పరిపూర్ణం కాలేదని మీరు గుర్తుంచుకోవాలి. భగవంతుడు ప్రత్యక్షంగా రావాలంటే అధర్మం శ్రేణి బయట పడాల్సిన అవసరం ఉంది. అంతవరకు, ఆయన అంతర్యామిగా ఉండటం ద్వారా ధర్మాన్ని మెల్లగా ప్రేరేపిస్తున్నాడు.

ఉపనిషత్తుల లోతైన దృక్పథం

ఐతరేయ ఉపనిషత్తు చెబుతుంది:

“అహమేవ ఇదం సర్వం” — నేనే ఈ విశ్వంలో అన్నీ.

ఈ భావన ప్రకారం, భగవంతుడు ఎక్కడైనా లేకపోతే, మనం కూడా లేమన్న అర్థం. ఆయన మమేకత్వాన్ని గుర్తించడమే ఆధునిక కాలంలో ధ్యానం యొక్క లక్ష్యంగా ఉండాలి.

కలియుగంలో భగవంతుడిని ఎలా పొందాలి?

సాక్షాత్కారానికి తపస్సు అవసరం. ప్రేరణకు భక్తి అవసరం. జ్ఞానానికి శాంతి అవసరం.

ఈ మార్గాలు ఉపయుక్తం:

• నిత్య నామస్మరణ – హరే కృష్ణ మహామంత్రం, విష్ణు సహస్రనామం
• భగవద్గీత, భాగవతం అధ్యయనం
• సత్సంగం, ధార్మిక మిత్రుల సంఘం
• భక్తి లలిత కథలు, పూజ, ధ్యానం

ప్రత్యక్షత కాదు, ఆవశ్యకత ప్రధానము

భగవంతుడు ప్రత్యక్షంగా ఉండకపోయినా, ఆయన ప్రభావం, మార్గదర్శనం, శక్తి అన్నీ మనకు లభ్యమవుతూనే ఉన్నాయి — గ్రంథాల రూపంలో, సద్గురువుల ద్వారా, భక్తుల అనుభవాల ద్వారా.

మనం అనుకునే “అందరికీ భగవంతుని చూపిస్తే ఎవ్వరూ పాపం చేయరే!” అనే భావన చాలా సరళమైనది. కానీ భగవంతుడు మనకు స్వేచ్ఛను ఇచ్చాడు — ఆ స్వేచ్ఛను ఎలా వినియోగించాలో నిర్ణయం మనదే.

కలియుగంలో భగవంతుడిని ఎలా పొందాలి?

• నిత్యం నామస్మరణ చేయాలి.
• ధర్మాన్ని పాటించాలి – మాట, చేత, ఆలోచనలో కూడా.
• ఆధ్యాత్మిక గ్రంథాల అధ్యయనం చేయాలి.
• సద్గురువులను శరణు తీసుకోవాలి.
• భగవత్ సన్నిధి కోసం మనసు సిద్ధం చేసుకోవాలి.

ముగింపు:

పూర్వ యుగాల్లో భగవంతుడు భూమిపై ప్రత్యక్షంగా ఉండటం అవసరం ఉండింది, ఎందుకంటే ధర్మానికి అనుగుణంగా అదే మార్గం. కానీ కలియుగంలో ఆయన ప్రత్యక్షత మన “మనస్సు“లో ఉంది. ఈ యుగంలో మనకి లభించిన భక్తి మార్గం చాలా శక్తివంతమైనది. భగవంతుడు కలియుగంలో ప్రత్యక్షంగా కనిపించడం లేదంటే, ఆయన లేరన్న అర్థం కాదు. ఈ యుగానికి తగిన ధర్మ మార్గం — నామధ్యానం, భక్తి, ధర్మాచరణ. కానీ సరైన దృష్టి ఉంటే ఆయన ప్రతీ మనిషిలోనూ ఉన్నాడు, మనసులోనూ ఉన్నాడు, మన కార్యాల్లోనూ కనిపించవచ్చు. భగవంతుడిని చూడాలంటే కావలసింది కళ్ళు కాదు, భక్తి కావాలి. రూపాన్ని ధ్యానించే మనసు కావాలి.

ప్రత్యక్ష రూపంగా భగవంతుడు లేకపోవడం విషయంకాదు, ఆయన మన జ్ఞానం, భక్తి, నామస్మరణ, ధర్మచర్య ద్వారా ఉండే స్థితిని మనం పొందడం అసలు విషయం — అదే ఈ యుగానికి ఆశ్రమ మార్గం.

“ఆశ్ర మార్గం” అనేది హిందూ ధర్మశాస్త్రాలలో చెప్పబడిన జీవనయాత్ర యొక్క నాలుగు దశలను సూచించే పదం. ఇది ఒక వ్యక్తి జీవితాన్ని నాలుగు ప్రధాన దశలుగా విభజిస్తుంది, ప్రతి దశకు తగిన విధమైన కర్తవ్యాలు, విధులు ఉంటాయి.

1. బ్రహ్మచర్యాశ్రమం

• ఇది విద్యాభ్యాస దశ.
• సాధారణంగా ఇది బాల్యం మరియు యవ్వనంలో ఉంటుంది.
• గురుకులం లేదా విద్యాలయంలో గురువుల పర్యవేక్షణలో విద్యనభ్యసించటం.
• బ్రహ్మచర్యం (బాహ్య సంబంధాలకు దూరంగా ఉండటం), శాస్త్ర అధ్యయనం, నియమాలు పాటించటం ప్రధాన లక్షణాలు.

2. గృహస్థాశ్రమం:

• వివాహం తర్వాత ప్రారంభమయ్యే దశ.
• కుటుంబ బాధ్యతలు, వృత్తి, సంపాదన, ధర్మబద్ధమైన జీవితాన్ని గడపడం.
• సాంఘిక బాధ్యతలు, యజ్ఞాదులు చేయడం, వృద్ధులను, అతిథులను సేవించటం.

3. వానప్రస్థాశ్రమం:

• గృహస్థ జీవితం తర్వాతి దశ.
• ప్రపంచ విషయాల నుంచి దూరంగా ఉండడం.
• అటువంటి దశలో తపస్సు, దానాలు, మతాచరణలు చేయటం.
• సాధారణంగా అటవీ ప్రదేశాలకు వెళ్లి నివాసం ఉండటం (ప్రత్యక్షంగా కాకపోయినా), లోక సంబంధాలను తగ్గించటం.

4. సన్న్యాసాశ్రమం:

• చివరి దశ.
• సంపూర్ణంగా ప్రపంచ సంబంధాలను వదిలివేసి మోక్ష సాధన దిశగా ప్రయాణం.
• సర్వాన్ని వదిలిపెట్టి పరమాత్మ ధ్యానం, తత్వ విజ్ఞానం, ఆత్మపరిశీలనకు అంకితమవడం.
• ఈ నాలుగు దశలు మనిషి జీవితాన్ని సమతుల్యంగా, ధార్మికంగా, అభివృద్ధి దిశగా నడిపించేందుకు రూపొందించబడ్డ జీవన మార్గాలు.

🙏లోక సమస్త సుఖినోభవంతు🙏