హిందువుల్లో ఐక్యత లోపించడానికి 10 కారణాలు

ఈ పోస్ట్ చదివే ముందు ఈ విషయాన్ని గుర్తించండి. సనాతన ధర్మం గొప్పది. కానీ ఎప్పుడు? ధర్మాన్ని పాటించేవాళ్ళు ఉన్నప్పుడు. కానీ ప్రస్తుత పరిస్థితులను, వ్యవస్ధను చూస్తున్న తోటి హిందువుగా నా మనోవేదనని ఈ పోస్టు ద్వారా తెలియజేసే ప్రయత్నం మాత్రమే చేస్తున్నాను. దూషణగా కాదు అవగాహన కొరకు 🙏

హిందువుల్లో చాలామందికి ఒక ప్రశ్న తరచూ కలుగుతుంటుంది. సోషల్ మీడియాలో కూడా పలుమార్లు చూసి ఉన్న. అదే.. హిందువుల్లో ఐక్యత ఎందుకు లోపిస్తుంది? పేరుకి పాషాండ మతాలే అయినా వాళ్ళలో ఉన్న ఐకమత్యం మాత్రం ఎంతో జ్ఞాన సంపద కలిగిన సనాతధర్మంలో ఉన్న హిందువుల్లో లేకపోవడం పెద్ద ప్రశ్నగా మారిపోయింది. పైకి జేజేలు కొడుతూ, విస్తృత ప్రచారం చేస్తున్నా, సభలు పెట్టి చాటి చెప్పే ప్రయత్నం చేస్తన్నా లోన చూస్తుంటే మాత్రం హిందుత్వం గడ్డు కాలం ఎదురుకునేలా ఉందని కొందరు. అసలు హిందువులే తమ సొంత ధర్మాన్ని ఎందుకు సరైన రీతిలో ఆచరించడం లేదని మరికొందరు? ఇలా ఎన్నో ప్రశ్నలు..

పరిస్థితులు బట్టి చూస్తే, హిందుత్వం గడ్డు కాలంలో ఉందనే భావనకు పలు కారణాలు, చారిత్రక, సామాజిక, ఆధ్యాత్మిక అంశాల నేపథ్యంలో పరిశీలన అవసరం. ఎందుకు హిందువులు వారి ధర్మాన్ని సరిగ్గా పాటించడంలేదు, ఇతర మతాల్లా హిందువుల్లో ఐక్యత ఎందుకు కనిపించడంలేదన్న విషయాలని ఈ క్రింది పది పాయింట్ల ద్వారా తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేద్దాం:

అన్నింటికన్నా ముందు ఫకీరులను దేవుల్లా పూజించడం – ఇది పెద్ద సమస్యగా మారిపోయింది!

1. ధర్మపరమైన గందరగోళం

హిందూ ధర్మంలో భక్తి అనేది శక్తివంతమైన గుణం. కానీ భక్తి అంధభక్తిగా మారితే అది తప్పుదోవలు పట్టే ప్రమాదం ఉంది.

• కొంతమంది ఫకీరులు, బాబాలు తాము “దైవం” అని ప్రకటించకుండా కూడా హిందూ ప్రజలు వారిని అంగీకరిస్తున్నారు.
• హిందూ సమాజం మాత్రం శ్రద్ధతో, నమ్మకంతో వారిని దేవుల్లా పూజిస్తూ, నిజమైన దైవ స్వరూపాలను విస్మరిస్తోంది.

ఇది ధర్మబోధన లోపాన్ని సూచిస్తుంది.

2. మత సామరస్యంలో అనవసరమైన వక్రీకరణ

• భారతీయ సంస్కృతిలో మత సామరస్యానికి విలువ ఉంది. కానీ అదే పేరుతో హిందువులు ఇతర మతాల వ్యక్తులను దేవుల్లా పూజించడం ఒక మానసిక దోపిడీ (spiritual submission)గా మారుతోంది.
• ఫకీరులను పూజించడం అనే ఆచారం మతసామరస్యానికి సంకేతం మాత్రమే కాదు, హిందూ ధర్మంపై అయోమయం యొక్క సూచిక.

3. చరిత్రలో ఇందుకు ప్రభావాలు

• మతాంతర ఆక్రమణల్లో హిందువులు మానసికంగా ఓడిపోయినప్పుడు, కొత్తగా వచ్చిన మతాల ఫకీరులను “అద్భుతశక్తులున్నవారు”గా ఊహించారు.
• భయం, నమ్మకం, చరిత్ర తెలియకపోవడం వల్ల కొంతమంది ముస్లిం ఫకీరుల స్థలాలను దైవ స్థలాలుగా మార్చారు.

దీని మూలాలు హిందూ ధర్మ చైతన్యం లోపమే.

4. ధర్మాన్ని తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం

• వేద ధర్మం అనేది గుణాత్మకంగా “సనాతన ధర్మం“. అందులో “కావలసిన చోట భక్తి”, “తప్పు తెలిసిన చోట విమర్శ” అనే స్పష్టత ఉంది.
• కానీ ప్రజల్లో ధర్మంపై సరైన అవగాహన లేకపోవడం వల్ల, ఫకీరులు, బాబాలు, స్వయం కళ్యాణ దాతలు ఇలా ఎవ్వరైనా సరే వారి చుట్టూ దేవత్వం నిర్మించేస్తున్నారు.

5. దీని దుష్ఫలితాలు

• హిందువులు తమ దేవతలను మర్చిపోతున్నారు.
• శబరిమల, తిరుపతివంటి శక్తి స్థలాల కంటే కొంతమంది “ఫకీరుల తపోవనాలను” ఎక్కువ పవిత్రంగా చూస్తున్నారు.
• ఈ మార్పు భవిష్యత్ తరాల మతచేతనపై ప్రమాదకరం.

1. బహుళత్వం వల్ల హిందువుల్లో ఐక్యత లోపించడం

హైందవ ధర్మం అనేది ఏకరూపం కాదు. ఇది శైవం, వైష్ణవం, శాక్తం, స్మార్తం, తదితరాలు, భాషలు, జాతుల కలబోతగా ఉంటుంది. అందువల్ల హిందుత్వం లోపలే విభిన్న అభిప్రాయాలు, ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు ఉన్నాయి. అయితే పురాణ, శాస్త్ర ప్రామాణికమైన ఆచారాలతో పాటుగా కాలంలో కొత్త కొత్తవి పుట్టుకురావడం, కొందరు తమ లబ్ది కొరకు సృష్టించి తరాలుగా పాటించేలా చెయ్యడం వలన అవి కూడా హిందువుల ఐక్యతలో లోపం తలెత్తేలా ప్రభావం చూపిస్తూ, మీరు వేరు మేము వేరు అనే భావనతో హిందువుల్లో ఐక్యత లోపిస్తుంది. ముస్లిం, క్రిస్టియన్ మతాలలో ఉండే విధంగా ఒకే గ్రంథం, ఒకే మతగురువు అనే వ్యవస్థ లేకపోవడం మరో కారణం.పీఠాదిపతులు.. అంటే శంకరాచార్యులు, మఠాధిపతులు, పెద్ద హిందూ ధార్మిక నాయకులు సంప్రదాయంగా వీరికి హిందూ ధర్మంలో పెద్ద ప్రాముఖ్యత ఉంది. కానీ ప్రస్తుత కాలంలో వారి మాటలు సామాన్య హిందువులపై అంత ప్రభావం చూపడం చాలా తక్కువగా కనిపిస్తోంది. ఆధునిక కాలంలో ప్రజలు మతపరమైన మార్గదర్శకుల మాటలు కన్నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయాలను ఎక్కువగా నమ్ముతున్నారు.

పురాణాలన్నీ కలిపి మహా పురాణం అంటారు. వేదం కూడా ఒక్కటే. అర్దమవ్వడం కొరకు విభజన జరిగింది. అది అర్ధం చేసుకోకుండా వేరు వేరుగా చూడడంలో కూడా మనకు అనేక గ్రంధాలు ఉన్నాయనే గందరగోళం మానసికంగా ఏర్పడిపోయి వాటి అధ్యయనం, అనుసరించడం దాదాపుగా తగ్గింది. భగవద్గీత వంటి ఉత్తమ గ్రంధాలు కేవలం శవాలకు పరిమితమయ్యేలా చేసేసారు.

• బహుళత్వం అంటే విభిన్న దృక్కోణాలు

శైవం, వైష్ణవం, శాక్తం, స్మార్తం వంటి అనేక మార్గాలు. ప్రతి వర్గం తనదైన ఆచార విధానాలు, పద్ధతులు భగవంతున్ని సేవించడంలో ఉన్నాయి. కానీ ఆ అర్ధాన్ని వదిలేసి ఒకరి పంథాన్ని మరొకరు తక్కువగా భావించడం వల్ల హిందువుల్లో ఐక్యత దెబ్బతినడం. “మనదే శ్రేష్ఠమైన పంథం” అనే అభిప్రాయం. వైష్ణవులు – శైవులు మధ్య అపార్థాలు. శైవులు – శాక్తులు మధ్య విభజనలు. ఇది హిందుత్వాన్ని లోపాలుగా చూపించేలా మారడం. ధర్మం ఒక్కటే అయినా — ఉపపంథాల మధ్య ద్వేష భావన పెరగడం.

• మతపంథాల ఆధారంగా సమాజ విభజన

వివాహాలు, ఉత్సవాలు, పూజా విధానాలలో హిందువుల్లో ఐక్యత లేకపోవడం. దాదాపుగా శుభకార్యాల్లో ఏదోక గొడవ జరిగితేగాని పూర్తవ్వవ్వు. “మా కులం”, “మా ఆచారం” అంటూ విభజన భావనల్ని బలంగా మార్చడం. ఇది సామాజిక సంఘటిత శక్తిని బలహీనంగా చేస్తోంది.

• ఇతర మతాల ఐక్యతతో పోల్చితే హిందూ సమాజంలో లోపం

ముస్లింలు ఉమ్మడిగా ప్రార్థన చేయడం, ఒకే సంప్రదాయాన్ని పాటించడం. క్రైస్తవులు సంఘటితంగా మిషనరీ కార్యకలాపాలు చేయడం. హిందువులు మాత్రం ఐక్యంగా స్పందించకుండా — విడిపడే ధోరణి చూపడం.

• హిందూ ఐక్యతలోనూ “సాంప్రదాయ గొప్పతనపు పోటీ”

హిందూ ఐక్యతలోనూ “సాంప్రదాయ గొప్పతనపు పోటీ”. పీఠాధిపతుల మధ్య పరస్పర పోటీ. మతసంస్థల మధ్య సమన్వయ లోపం. దీని వల్ల సమాజంలో అసహనం, అసంపూర్ణత పెరగడం.

• ధర్మాన్ని ఆచరించడంలో అలసత్వం

చాలామంది హిందువులు ధర్మాన్ని చదవడం, నేర్చుకోవడం కన్నా “వారసత్వంగా వచ్చిన ఆచారాలు” మాత్రమే నిజం అనే భ్రమలో వాటిని మాత్రమే అనుసరిస్తున్నారు. తాత్వికత పట్ల ఆసక్తి తగ్గడం, వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, ధర్మశాస్త్రాల అధ్యయనం లోపించడం వల్ల సరైన మార్గదర్శకత్వం కనిపించటం లేదు. వేద కాలంలో మార్గనిర్దేశం చెయ్యడానికి కుల గురువులు ఉండేవారు. కుటుంబాలు కూడా తమకంటూ ఒక గురువును వెతికి అతనకి సేవ చేస్తూ జ్ఞానాన్ని పొందుతూ ధార్మిక జీవనాన్ని కొనసాగించేవారు. కానీ రాను రాను గురు పరంపర, గురు వ్యవస్ధ కనుమరుగైపోయి కలుషితం ఎక్కువైపోయింది.

• ధర్మాన్ని తెలుసుకోవాలన్న మనోభావం లోపించడం

చాలామంది హిందువులు ధర్మాన్ని అధ్యయనం చేయాలని భావించరు.

వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, పురాణాలు, భాగవతం వంటి గ్రంథాలను చదవాలన్న ఆసక్తి లేకుండా పోయింది.

“ధర్మం అంటే పెద్దవాళ్ల పని” అనే అపోహ పెరిగింది.

• సంప్రదాయాలను యాంత్రికంగా పాటించడం

వివాహాలు, పూజలు, వ్రతాలు వంటి సంప్రదాయాలను ఎందుకు చేస్తున్నామో తెలియకుండానే యాంత్రికంగా పాటించడం వల్ల ఆచారాలకు అర్థం కోల్పోయింది. ఇది ఆచరణలో అలసత్వానికి దారితీసింది — “సర్దుకోండి”, “ఇదంతా టైం వేస్ట్” అనే అభిప్రాయాలు ఏర్పడుతున్నాయి.

• హిందూ సంప్రదాయాలను తక్కువగా భావించడం

పాశ్చాత్య ప్రభావం వల్ల హిందూ సంప్రదాయాలను మూఢనమ్మకాలుగా కొట్టిపారేయడం పెరిగింది. దీని వల్ల సంప్రదాయాల పట్ల గౌరవం తగ్గిపోయి, వాటిని పాటించడంలో నిర్లక్ష్యం పెరిగింది.

• ఆధునిక జీవిత పోరాటంలో ధర్మానికి స్థానం లేకపోవడం

ఉద్యోగం, జీవన పోరాటం, ఆధునిక బిజీ జీవితం కారణంగా ధర్మాచరణానికి సమయం లేకుండా పోయింది. ధర్మాచరణం అవసరమా అనే సందేహంతో జీవనం గడిపే ధోరణి పెరిగింది.

• పండుగల్ని కూడా ఆచరణలో అలసత్వంతో జరపడం

పండుగల రోజున సంప్రదాయాలకన్నా హాలిడేగా భావించడం, శుభకార్యాల్ని సరదా కార్యక్రమాలుగా మార్చేయడం ద్వారా ధర్మ భావన తగ్గిపోయింది.

దీపావళి అంటే సెల్ఫీ, వినాయక చవితి అంటే DJ — ఇవే ప్రధానంగా మారిపోతున్నాయి.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ ధర్మం గురించిన అవగాహన పెంచాలి.
✔️ ధర్మాన్ని జీవనశైలి చేయాలి — రోజువారీ జీవితంలో సాధ్యమైనంతవరకు ధర్మాచరణ చేయాలి.
✔️ పిల్లలకి చిన్న వయసులో నుంచే ధర్మబోధన అందించాలి.
✔️ పండుగలు, వ్రతాల ఆచరణను సంప్రదాయబద్ధంగా నిర్వహించాలి.
✔️సమాజంలో ధర్మపరమైన చైతన్యాన్ని పెంపొందించడానికి భాగస్వామ్యం కావాలి.

2. ధర్మాన్ని ఆచరించడంలో అలసత్వం – పెరుగుతున్న నిర్లక్ష్యం

చాలామంది హిందువులు ధర్మాన్ని చదవడం, నేర్చుకోవడం కన్నా “వారసత్వంగా వచ్చిన ఆచారాలు” మాత్రమే అనుసరిస్తున్నారు. తాత్వికత పట్ల ఆసక్తి తగ్గడం, వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, ధర్మశాస్త్రాల అధ్యయనం లోపించడం వల్ల సరైన మార్గదర్శకత్వం కనిపించటం లేదు. హిందూ ధర్మం అనేది గ్రంథాల పరిమితిలో ఉండే సిద్ధాంతం కాదు — అది జీవన విధానం (Way of Life). అయితే, నేటి హిందూ సమాజంలో ఈ ధర్మాన్ని ఆచరించడంలో ఒక పెద్ద నిర్లక్ష్య ధోరణి పెరిగిపోతోంది. ఇది కేవలం వ్యక్తిగతం కాదు, సామాజిక స్థాయిలో కూడా గుర్తించదగ్గ విషయం.

• ధర్మాన్ని ‘పాత కాలపు’గా భావించడం

“ఇది పాతకాలపు ఆచారం”, “ఇప్పుడు అది అవసరమా?” అన్న భావన పెరిగింది. పూజ, వ్రతం, జపం వంటి అనుష్ఠానాలపై ఆసక్తి తగ్గి, వాటిని ఉద్దేశ్యరహితంగా చూస్తున్నారు. ఆధునికతను అర్థం చేసుకోకుండానే, సంప్రదాయాల్ని విస్మరించడం అలవాటైంది.

• ధర్మానికి సమయం కేటాయించకపోవడం

బిజీ జీవితశైలి, ఉద్యోగ ఒత్తిళ్లు, డిజిటల్ ప్రపంచపు వ్యసనం కారణంగా ధర్మానికి సమయం ఇవ్వడం లేదు. “టైమ్ లేదండీ” అనే మాట అనేది ధర్మ ఆచరణలో అడ్డంకిగా మారింది. చిన్న చిన్న పూజలు, ప్రార్థనలకు కూడా ఆసక్తి లేకపోవడం సహజంగా మారుతోంది.

• సంప్రదాయాలను అర్థం చేసుకోకుండా పాటించడం

ఎందుకు చేస్తున్నాం అనే అవగాహన లేకుండా సంప్రదాయాలు పాటించడంలో ఆత్మీయత తగ్గింది. దీని వల్ల ఆచరణ యాంత్రికంగా మారి, చివరికి అలసత్వంగా మారింది.ఉదాహరణకు: వ్రతాన్ని ఎందుకు చేయాలో తెలియకుండానే చేయడం, లేదా వదిలేయడం.

• ఆధునిక ఆలోచనా ధోరణి వల్ల ధర్మాన్ని నిర్లక్ష్యం చేయడం

“సైంటిఫిక్ గా చూస్తే ఇవన్నీ నమ్మాల్సిన అవసరం లేదు” అనే భావన వ్యాప్తిలో ఉంది. ధర్మాన్ని పూర్తిగా సైంటిఫిక్‌గా తూల్చి చూసే దృష్టి వల్ల మతానికి గౌరవం తగ్గిపోయింది. ధర్మానికి, శాస్త్రానికి మధ్య సమతుల్యత చూపించే దృక్కోణం లోపించడంతో ధర్మాచరణం దిగజారుతోంది.

• కుటుంబం, సమాజంలో ధర్మబోధన కొరత

ఇంటిలో పెద్దలు ధర్మాన్ని జీవితంలో భాగంగా చూపించడం తగ్గినందున, తరం తరాలుగా అలసత్వ ధోరణి పూర్వకాలపు సంప్రదాయాన్ని విచ్ఛిన్నం చేసింది. సామాజికంగా కూడా ధర్మానికి ప్రాధాన్యం ఇవ్వకపోవడం వల్ల ఇది మరింత వేగంగా వ్యాప్తి చెందుతోంది.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ధర్మాన్ని ప్రేమగా, గౌరవంగా అర్థం చేసుకుని జీవన శైలిలో భాగంగా మార్చుకోవాలి.
✔️ ధర్మాచరణాన్ని పెద్దల నుంచి పిల్లలకు వారసత్వంగా ఇవ్వాలి.
✔️ చిన్న చిన్న అనుష్ఠానాలు మొదలుపెట్టి రోజువారీ జీవితంలో దృఢత పెంచాలి.
✔️ ధర్మబోధన, ధర్మ చైతన్య కార్యక్రమాల్లో పాల్గొనాలి.
✔️ ఆధునిక టెక్నాలజీని ఉపయోగించి ధర్మ సంబంధిత అంశాలపై అవగాహన పెంచుకోవాలి.

3. బ్రహ్మణత్వాన్ని తప్పుగా అర్థం చేసుకోవటం – సమాజంలోని తప్పుడు దృక్కోణాలు

బ్రాహ్మణత్వం అనేది హిందూ ధర్మంలోని నాలుగు వర్ణాలలో ఒకటి. అది కేవలం జన్మ ఆధారంగా ఏర్పడిన హోదా కాదు — అది ఒక విధమైన జీవనశైలి, ధర్మబద్ధమైన బాధ్యతల పరంపర. కానీ నేటి సమాజంలో బ్రాహ్మణత్వాన్ని అర్థం చేసుకునే విధానం పూర్తిగా తప్పుగా మారిపోయింది. ఇది హిందుత్వాన్ని, హిందువుల్లోఐక్యతను బలహీనపరిచే దిశగా పనిచేస్తోంది.

ధర్మ ప్రచారం, ఉపదేశం, సాంప్రదాయ పరిరక్షణ యొక్క బాధ్యత బ్రాహ్మణ వర్గంపై ఎక్కువగా ఉండేది. కానీ కాలక్రమంలో బ్రాహ్మణులు ధర్మబోధనను వదిలేసి ఇతర వృత్తుల వైపు, ఆధునిక జీవన విధానం వైపు వెళ్ళారు. దీంతో ఆ సాంప్రదాయం బలహీనమైంది. అలానే ఆనాటి కాలంలో కుల వివక్ష చూపిస్తే ఆ విషయాన్ని వదలకుండా ఇప్పటివాళ్ళని కూడా ఇంకా అదే కాలపు విమర్శలతో దుషిస్తున్నారు సొంత హిందువులు, ఇతర మతస్తులు, హిందువు నుంచి ఇతర మతాలకు మారిపోయినవారు కూడా.

• బ్రాహ్మణత్వం అంటే పుట్టుకతోనే పొందే హోదా అన్న అపోహ

వేద శాస్త్ర ప్రకారం బ్రాహ్మణత్వం జన్మతో కాకుండా గుణంతో, కర్మతో నిర్ణయించబడుతుంది. “జన్మనాః జాయతే శూద్రః సంస్కారాద్భవేత్ ద్విజః” — అంటే ప్రతి మనిషి శూద్రుడిగా పుడుతాడు, సంస్కారంతో ద్విజుడవుతాడు. కానీ కాలక్రమంలో బ్రాహ్మణత్వాన్ని పుట్టుక ఆధారంగా భావించడం వల్ల సమాజంలో అసంతులనం ఏర్పడింది.

• బ్రాహ్మణత్వానికి అహంకారం కలగడం

బ్రాహ్మణుడు అనేది జ్ఞానసేవకుడు, ధర్మబోధకుడు, యజ్ఞయాగాదుల నిర్వాహకుడు. కానీ కొన్ని సందర్భాల్లో బ్రాహ్మణులు తమ హోదాను అహంకారంగా భావించి ఇతరులను తక్కువగా చూడటం హిందూ సమాజంలో విభజనకు దారితీసింది.

• బ్రాహ్మణత్వం నుండి పరిగణన తప్పిపోయిన ధర్మబోధన

బ్రాహ్మణుల ధర్మం అంటే ధర్మబోధన, వేదపఠనం, సమాజానికి జ్ఞానం అందించడం. కానీ ఆధునిక యుగంలో బ్రాహ్మణులు ఈ ధర్మబాధ్యతల నుండి దూరమై, వృత్తిపరమైన, వాణిజ్య రంగాలలోకి వెళ్లిపోవడం ద్వారా ధర్మ పరిరక్షణ బలహీనపడింది.

• బ్రాహ్మణత్వాన్ని ముల్యాహీనతతో చూడడం

కొంతమంది బ్రాహ్మణులకు ఉన్న అహంకారపు ప్రవర్తన వల్ల హిందూ సమాజంలో “బ్రాహ్మణ వ్యతిరేకత” అనే భావన పెరిగింది.

దాంతోపాటు, బ్రిటిష్ పాలన కాలంలో బ్రాహ్మణ వ్యతిరేక రచనలు, నాటకాలు, ఉద్యమాలు బ్రాహ్మణత్వాన్ని దుష్ప్రచారం చేశాయి.

దీనివల్ల బ్రాహ్మణత్వాన్ని అసలు లక్ష్యం నుండి ప్రజలు దూరంగా చూస్తున్నారు.

• బ్రాహ్మణత్వాన్ని తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం

బ్రాహ్మణత్వం అంటే సమాజానికి మార్గదర్శకత్వం ఇవ్వడం.

ఇది కలిగి ఉన్నవారు ధర్మాన్ని ముందుండి తీసుకువెళ్ళాల్సిన బాధ్యతను మర్చిపోయారు.

సమాజం కూడా బ్రాహ్మణత్వాన్ని వ్యతిరేకించటంతో ధర్మాన్ని ప్రోత్సహించే శక్తి తగ్గిపోయింది.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ బ్రాహ్మణత్వాన్ని మళ్లీ తన అసలైన ధర్మబద్ధమైన విధిలో బలపరచాలి
✔️ ధర్మబోధనను బ్రాహ్మణులు పునరుద్ధరించాలి
✔️ సమాజం కూడా బ్రాహ్మణత్వం అంటే అహంకారం కాదు, సేవాభావంతో కూడిన ధర్మం అని గుర్తించాలి
✔️ పరస్పర గౌరవంతో హిందూ సమాజం ఐక్యంగా నిలవాలి

4. బాహ్య ప్రభావాలు – మతమార్పిడులు, పాశ్చాత్యీకరణ

బ్రిటిష్ కాలం నుంచే హైందవ సంస్కృతిపై పాశ్చాత్య ప్రభావం తీవ్రమైపోయింది. పాశ్చాత్య పాలకులు హిందూ సంప్రదాయాన్ని వెక్కిరిస్తూ, మతమార్పిడులకు దారితీసే విధంగా విద్యా వ్యవస్థను రూపుదిద్దారు. ఈ ప్రభావం ఇప్పటికీ కొనసాగుతోంది. ఇతర మతాలు తమ విషయాలు రుద్దుతూ, మత ప్రచారాన్ని బలంగా కొనసాగించగా, హిందుత్వ పరిరక్షణలో ఆయా శక్తుల మధ్య హిందువుల్లో ఐక్యత కొరవడింది. బ్రిటిష్ విద్యావ్యవస్థ వల్ల ధర్మానికి దూరమైన తరం పెరుగుతూ, పాశ్చాత్య జీవన శైలి, స్వార్థపరమైన జీవితాలు ధర్మానికి అన్యంగా మారాయి.

• మతమార్పిడులు — హిందుత్వానికి ప్రత్యక్ష భంగం

క్రైస్తవ మిషనరీలు, ఇస్లామిక్ దవాత్ కార్యకలాపాలు హిందూ సమాజంలో మతమార్పిడులకు పాల్పడుతున్నారు. విద్య, వైద్యం, సేవల పేరుతో దారిద్య్రంలో ఉన్న ప్రజలను మతం మార్పుకు ప్రేరేపించడం. అశ్రద్ధగా ఉన్న గ్రామీణ, వెనుకబడిన ప్రాంతాల్లో మతమార్పిడి వేగంగా జరుగుతోంది. దీని ఫలితంగా హిందూ జనాభా శాతం తగ్గిపోతుంది, సామాజిక ఐక్యత బలహీనపడుతోంది.

• పాశ్చాత్యీకరణ — సంస్కృతి విస్మరణకు దారితీసిన మార్గం

పాశ్చాత్య జీవనశైలి, ఆలోచనా విధానం యువతను ఆకర్షిస్తోంది. సంప్రదాయ వేషధారణ, ఆచారాలు “బ్యాక్‌వర్డ్” అన్న అపోహ పెరిగింది. పండుగలు, సంప్రదాయాలను తక్కువ చేయడం — హిందూ సంస్కృతిని మరచిపోవడానికి దారి తీస్తోంది. పాశ్చాత్య కళలు, సినిమా, మీడియా ద్వారా హిందూ సంప్రదాయాల మీద అపహాస్య భావనలు పెరుగుతున్నాయి.

• మత స్వేచ్ఛ అనే పేరుతో మతమార్పిడుల దుర్వినియోగం

మత స్వేచ్ఛను రక్షించే చట్టాలను మతమార్పిడికి బలంగా వాడుకుంటున్నారు. హిందూ ధర్మంలో చట్టబద్ధంగా ధర్మ ప్రచారం పరిమితంగా ఉండడం — ఇతర మతాలకంటే మన ధర్మం బలహీనతగా మారింది.

• పాశ్చాత్య భావజాల ప్రభావం — మనోభావాలపై మార్పులు

వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ, లిబరల్ ఆలోచనల పేరిట ధర్మబద్ధ జీవన విధానం పక్కనపడింది. మతం అంటే మూఢనమ్మకం అన్న భావన పెరిగింది. ధర్మాన్ని అనుసరించడం కంటే మోడర్న్ ట్రెండ్ ఫాలో కావడం ఎక్కువైంది.

• బాహ్య ప్రభావాల వలన హిందూ సమాజంలో విభజనలు

మతమార్పిడుల వల్ల హిందువులు ఇతర మతాలలోకి వెళ్లిపోవడం. పాశ్చాత్యీకరణ వల్ల హిందువుల్లో ఐక్యత తగ్గిపోవడం. ఇది హిందుత్వ బలహీనతకు మూలకారణంగా మారింది

పరిష్కార మార్గాలు

✔️గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో ధర్మబోధన, అవగాహన కార్యక్రమాలు చేపట్టాలి.
✔️యువతలో సంస్కృతి వైభవాన్నిపెంచే కార్యక్రమాలు నిర్వహించాలి.
✔️ పాశ్చాత్యీకరణలోని మంచిని తీసుకొని, హిందూ విలువలతో సమతుల్యం చేయాలి.
✔️ మతమార్పిడులపై చట్టాలను బలపరచాలని ప్రభుత్వాన్ని ఒత్తిడి చేయాలి.
✔️ మీడియా ద్వారా హిందూ ధర్మపు గొప్పతనాన్ని విస్తృతంగా ప్రచారం చేయాలి.

5. హిందువుల్లో ఐక్యతపై కృషి లేకపోవడం

ఇస్లాం, క్రిస్టియన్ మతాలు తమలోని అన్ని విభాగాలను సమన్వయం చేసుకొని ఒకే గొంతుతో మాట్లాడతాయి. హిందువుల వద్ద మాత్రం “హనుమాన్ భక్తుడికి శివుడే శత్రువు” అన్నట్టుగా, ఆలయాల స్థాయి నుంచీ విభజన కనిపిస్తుంది. పరస్పర వ్యతిరేకత, కులపరమైన విభజన, అహంకారాలు కలిసొచ్చి ఐక్యత దెబ్బతింటోంది. హిందువులు తమ ధర్మంపై హిందువుల్లో ఐక్యతగా గర్వపడకుండా, కులం, వంశం, ప్రాంతం, మతాచారపు ఆధారంగా మాత్రమే గర్వపడుతూ, పరస్పర విభేదాలు పెంచుకుంటున్నారు. ఇది హిందూ సమాజాన్ని విభజించడంలో కీలక పాత్ర పోషిస్తోంది.

• స్వార్థపరమైన ధోరణి పెరగడం

తన సమస్య తాను చూసుకోవాలని భావించడం, ధర్మంపై సంఘటిత కృషికి మొండి దృష్టి పెట్టకపోవడం వల్ల హిందూ సంఘాలు తమ తమ వ్యక్తిగత ప్రయోజనాలకే పరిమితమైపోతున్నాయి.

• సమన్వయ లోపం — సంఘాల మధ్య కలిసికట్టుగా పని చేయకపోవడం

విభిన్న హిందూ మతపంథాలు, పీఠాధిపతులు, సంఘాలు పరస్పర సహకారం లేకుండా విడివిడిగా పనిచేస్తూ ఉంటారు. క్రైస్తవ మిషనరీలు మరియు ముస్లిం సంస్థలు సమన్వయంగా పనిచేస్తున్న సందర్భాలలో, హిందూ సంఘాలు ఐక్యంగా స్పందించకపోవడం మతాన్ని బలహీనంగా చూపిస్తోంది.

• హిందూత్వలో విభిన్నతల దృష్ట్యా మతిలేని విమర్శలు

హిందూ సంప్రదాయాల్లో ఉన్న పరస్పర తేడాలను అసలు ధర్మాన్ని అర్ధం చేసుకోకుండా విమర్శించడం వల్ల విభజనలు పెరుగుతున్నాయి. ఉదాహరణకి: “వారేమో శివ భక్తులు, మేమేమో విష్ణు భక్తులు” అనే మూర్ఖత్వపు భావనలు.

• హిందూ నాయకత్వం లోపం

ఒక సమన్వయ కర్తగా ముందుకు వచ్చి హిందూ సమాజాన్ని ఐక్యపరచగల నాయకత్వం లేకపోవడం వల్ల హిందువుల్లో ఐక్యత కలగడం లేదు. ఉండవలసిన హిందూ లీడర్‌షిప్ కేవలం రాజకీయంగా లేదా ఆర్థికంగా కాకుండా, ధార్మికంగా, సామాజికంగా కూడా హిందూ సమాజానికి దిక్సూచి కావాలి.

• పరస్పర డామినేషన్ భావన

వేర్వేరు కులాలు లేదా మతపంథాలు తమదే ఎక్కువ అనే భావనతో ఇతరులను నిందించడం వల్ల హిందువుల్లో ఐక్యత మరింత దెబ్బతింటోంది. ఇది హిందుత్వానికి నష్టంగా మారుతోంది.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ పరస్పర గౌరవంతో మతపంథాల మధ్య సంభాషణలు.
✔️ కులాలు, ప్రాంతాలు, మతపంథాలను అధిగమించి ధర్మపట్ల ఐక్యత.
✔️ విద్యా సంస్థల్లో, మతపరమైన కార్యాలలో హిందువుల్లో ఐక్యతపై అవగాహన కార్యక్రమాలు.
✔️ఆచారాలను గౌరవిస్తూ, పరస్పర సహనం పాటిస్తూ, సమన్వయంగా పనిచేయడం.
✔️ హిందూ నాయకత్వాన్ని సామాజిక స్థాయిలో ప్రోత్సహించడం.
✔️హిందుత్వం అంటే ఒక్కొక్కరికి క్కొక్కరికి ఒక్కోలా నచ్చే విధంగా ఉండేది కాదు, అది మన సంస్కృతి, జీవిత విధానం.

అందుకే — “ఐక్యతే హిందుత్వానికి శక్తి“

6. ధర్మ బోధనపై ప్రభుత్వాల ప్రభావం

ఇతర మతాల వారికీ ప్రభుత్వాల నుంచి కొన్ని మద్దతులు ఉన్నప్పటికీ, హిందూ ఆలయాలపై మాత్రం కట్టుదిట్టమైన నియంత్రణ, ధర్మ ప్రచారానికి ప్రభుత్వ సహకారం లేనిది గమనించవచ్చు. తిరుమల లాంటి ఆలయ ఆదాయం కూడా ధార్మిక ప్రయోజనాలకన్నా ఇతరత్రా పనులకే వెళ్తోంది.

ఆలయాలపై ప్రభుత్వ నియంత్రణ

• దేశంలోని ముఖ్యమైన హిందూ ఆలయాలు ప్రభుత్వాల నియంత్రణలో ఉన్నాయి.
• ఈ ఆలయాల ఆదాయాన్ని ధర్మప్రచారానికి కాకుండా, ప్రభుత్వ ఖర్చులకు ఉపయోగిస్తున్నారు.
• ఆలయాల నిర్వహణలో ధార్మిక గమ్యం కాకుండా, రాజకీయ ప్రయోజనాలు చొరబడి ఉన్నాయి.

విద్యావ్యవస్థలో ధర్మబోధనకి తక్కువ స్థానం

• భారతీయ విద్యా వ్యవస్థలో హిందూ ధర్మ సంబంధిత విజ్ఞానం, సంప్రదాయాలను సముచితంగా బోధించడంలో లోపం ఉంది.
• వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, భారతీయ తత్వవేత్తల సందేశాలు విద్యా ప్రమాణాల్లో భాగం కావడం లేదు.
• దీనివల్ల యువతలో ధర్మంపై అవగాహన తగ్గిపోతోంది.

ఇతర మతాల బోధనకు ప్రోత్సాహం, హిందూ ధర్మానికి నియంత్రణ

• కొన్ని ప్రభుత్వ విధానాలు ఇతర మతాల మిషనరీ కార్యకలాపాలకు సహకరించగా, హిందూ ధర్మబోధనపై పరిమితులు విధించబడ్డాయి.
• మతమార్పిడులను నిరోధించడంలో ప్రభుత్వాలు బలహీనంగా వ్యవహరించాయి.

హిందూ మత ప్రచారానికి నిబంధనల బంధనాలు

• హిందూ ధర్మ ప్రచార కార్యక్రమాలకు అనేక పరిమితులు విధించడం వల్ల మతబోధకులు స్వేచ్ఛగా ప్రచారం చేయలేని పరిస్థితి ఉంది.
• మత సౌహార్దం పేరుతో హిందూ ధర్మ ప్రచారాన్ని “ఫిరాయింపులకు” దారితీస్తుందని అపార్థం చేసుకునే పరిస్థితి ఉంది.

ధర్మబోధనపై పాలకవర్గాల దృష్టిలో మార్పు అవసరం

• పాలకవర్గాలు హిందూ ధర్మాన్ని దేశ సంస్కృతిగా గుర్తించి, ధర్మబోధనకు అనుకూలమైన విధానాలు అమలు చేయాలి.
• ఆలయాలను ధార్మిక గురువులకు, ధర్మబోధన సంస్థలకు అప్పగించి, వాటి ఆదాయాన్ని ధర్మప్రచారం, సామాజిక సేవలకు వినియోగించాలి.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ దేవస్థానాల పరిపాలనను ధర్మ సంబంధిత సంస్థలకు అప్పగించాలని డిమాండ్ చేయాలి.
✔️ పాఠశాలల్లో హిందూ ధర్మ అవగాహనను కల్పించేందుకు చర్యలు తీసుకోవాలి.
✔️ హిందూ ధర్మాన్ని వ్యాప్తి చేసే సంస్థలకు ప్రభుత్వ సహాయం అందేలా చర్యలు తీసుకోవాలి.
✔️ ధర్మాన్ని రాజకీయ అవసరాలకు దూరంగా ఉంచేలా మేధావులు, ప్రజలు ప్రయత్నించాలి.
✔️ హిందూ సంఘాలు ధర్మబోధన కోసం స్వతంత్రంగా సంఘటితంగా పనిచేయాలి.

“ధర్మ పరిరక్షణకు ప్రభుత్వాల సహకారం అవసరమేమో కానీ, ధర్మాన్ని నిలబెట్టేది ప్రజల అవగాహన, ప్రజల సమూహ శక్తి.”
ప్రభుత్వాల వైఖరి మారేందుకు ప్రజలు మారాలి. ప్రజల శక్తిలోనే ధర్మ పరిరక్షణ ఉంది.

7. తరాల విపరిణామం – ఆధునికంలో మతాభిమానం తగ్గడం

కాలచక్రంలో మార్పులు సహజం. కానీ, హిందూ ధర్మ పరిరక్షణలో తరాల మార్పు, అనగా తరాల విపరిణామం హిందుత్వాన్ని బలహీనపరిచే దిశగా వెళ్తోంది. నేటి తరాలు సోషల్ మీడియా, వృత్తిపరమైన ఒత్తిళ్లతో బిజీగా ఉండి, ధర్మం పట్ల అప్రమత్తత లేకుండాపోతున్నాయి. హిందూ ధర్మం ఓ జీవన విధానం అయినప్పటికీ, అది వాళ్లకు అవగాహనలో లేదు. ఆధునికత పేరుతో మనం సంప్రదాయాలనూ, మతపరమైన విలువలనూ త్రోసిపుచ్చిన తీరుకు ఇప్పుడు ప్రాణ నష్టాలు కనిపిస్తున్నాయి.

• ఆధునికత వల్ల ధర్మానికి ఆసక్తి తగ్గిపోవడం

ఆధునిక జీవనశైలి, ఉద్యోగ పోటీలు, బిజీ షెడ్యూల్లు ధర్మానికి సమయం లేకుండా చేస్తున్నాయి. భగవంతుడిని గుర్తించడం కన్నా, టెక్నాలజీకి ఎక్కువ ముఖ్యతను ఇవ్వడం. పూజ, జప, ధ్యానం వంటి అనుష్ఠానాలకు బదులుగా నెట్‌ఫ్లిక్స్, రీల్స్‌ల వైపు మొగ్గు పెరిగింది.

• కుటుంబంలో ధర్మ బోధన తగ్గిపోవడం

గతంలో పెద్దలు రాత్రిపూట పిల్లలకు పురాణకథలు చెప్పేవారు. ఇప్పుడు తల్లిదండ్రులు తాము కూడా ఆ కథలు వినకపోవడంతో ఈ తరం ధర్మమంటే ఏమిటో తెలియని స్థితిలో ఉంటూ టీవీ, మొబైల్లతో సమయాన్ని ఎక్కువగా గడుపుతుండడం వలన కుటుంబ సమయాలు చెదిరిపోయాయి.

• పాశ్చాత్య సంస్కృతి అనుకరణ

హిందూ పండుగలు కన్నా క్రిస్మస్, వాలెంటైన్స్ డే లాంటి పాశ్చాత్య వేడుకలకు యువత మొగ్గు చూపుతోంది. దీపావళి అంటే దీపారాధన కన్నా క్రాకర్స్; వినాయక చవితి అంటే పూజ కన్నా డీజే, పెయింట్.

• ధర్మాన్ని “ఫ్యాషన్” లాగా చూడడం

యువత దినచర్యలో భక్తి అనేది హృదయ సంబంధమైనది కాదు, ఒక స్టేటస్! ఓం టాటూ వేయించుకోవడం, భగవద్గీత కోట్స్‌ను స్టోరీలో పెడతారు — కానీ ఆచరణలో ఏమాత్రం ఉండదు. ఈ ధోరణి కారణంగా ధర్మం పరిపక్వత కోల్పోయింది.

• “ధర్మం అంటే మూఢనమ్మకం” అన్న తప్పుడు ప్రచారం ప్రభావం

ఆధునిక బుద్ధిజీవులు హిందూ ధర్మంలోని ఆచారాలను పరిశీలించకుండా “బ్యాక్‌వర్డ్”, “అంధ విశ్వాసం” అంటూ కొట్టిపారేస్తున్నారు. దీని ప్రభావంతో నూతన తరం హిందుత్వానికి దాదాపుగా దూరమైపోయింది.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ పిల్లలకు చిన్న వయసులోనే మత, నైతిక విలువల బోధన చేయాలి.
✔️ కుటుంబంలో రోజుకు కనీసం 5 నిమిషాల భక్తి సమయం ఉండాలి.
✔️ ఆధునిక టెక్నాలజీ ద్వారా (యూట్యూబ్, రీల్స్, ఆటలు) ధర్మాన్ని వినోదాత్మకంగా పరిచయం చేయాలి.
✔️ యువతను పురాణాల, ఉపనిషత్తుల సందేశాల వైపు ఆకర్షించాలి.
✔️ పండుగలు, వ్రతాలను ఆచరణాత్మకంగా జరిపే తరం కావాలి.

8. ధర్మంపై అభిమానం కన్నా దానిపై చేసే నిందలు ఎక్కువగా వినిపించటం

హిందూ ధర్మం అనేది గర్వంగా చెప్పుకునే విషయమై, అందులో ఉన్న గొప్పతనాన్ని తెలుసుకోవాలి. కానీ నేటి పరిస్థితుల్లో హిందువులే ధర్మాన్ని తప్పుగా చూసే ధోరణి పెరిగిపోతోంది.ఇది సామాజిక, శాస్త్రీయ, రాజకీయ — అన్నీ కోణాల్లోనూ హిందుత్వానికి హానికరంగా మారుతోంది.

ఇతర మతాలవారు తమ మతాన్ని పొగుడుతారు, కానీ చాలామంది హిందువులు తమ సంప్రదాయాల మీదే విమర్శలతో బ్రతుకుతున్నారు. “సతీసహగమనాలు“, “కులవ్యవస్థ” వెనుక బలమైన కారణాలున్నాయి.

సతీసహగమనంతో బలవంతంగా భార్యలను చంపడం వంటివి లేవు. భర్తను కోల్పోయిన భార్యలు తమ ఇష్టపూర్వకంగా చనిపోయేవారు. ఉదాహరణకు ఇప్పటి కాలంలో ప్రేమికులను పెద్దలు ఎదిరిస్తే వారి ఇష్టపూర్వకంగానే ఆత్మహత్య చేసుకోవడం జరుగుతుంది. విషం తాగడం, భవనాల నుంచి దూకడం లాంటివి. సతీసహగమనం కూడా అంతే. కానీ అలాంటి విషయాలు వక్రీకరించి కావాలనే చంపేసారు అంటూ ప్రచారం చెయ్యడం ఎక్కువై, చారిత్రక విషయాలు, అంతరార్ధాలు, ఏది ఎందుకు అనేవి తెలుసుకోవడం లోపించి ధర్మాన్ని విడిచిపెట్టే దాకా వెళ్తున్నారు.

కులం అనేది ఒక సమూహానికి, వారి ధర్మం ఏమిటో తెలియజేసే గుర్తింపు మాత్రమే. కానీ అహంకారంతో చేసే పనులలో తక్కువ ఎక్కువ అనే భావనను చూస్తూ, విభజన చేస్తూ, రాజకీయ వ్యవస్ధ వచ్చాక తమ లబ్ది కొరకు కులం పేర్లతో రెచ్చగొట్టడం, కుల రాజకీయాలు చెయ్యడం చేసి కుల వ్యవస్ధను పూర్తిగా తప్పు దారి పట్టించేసారు. పది స్కూల్లలో పదిరకాల యునిఫారంలు, పద్దతులు ఉంటాయి. ఎవరి స్కూల్ ధర్మం వారు పాటిస్తారు. అంతేగాని ఒక స్కూల్ విద్యార్ధి మరో స్కూల్ లోకి వెళ్లి కూర్చోలేడు కదా. స్కూల్ వ్యవస్ధ తీసేయాలి, ఎవరు ఏ స్కూల్లోనైనా కూర్చోవచ్చు అంటే జరిగేపనేనా…. అలానే కుల వ్యవస్ధ పూర్తిగా తొలగిస్తే వావి వరసలు లేకుండా పరిస్థితి తయారయ్యి గందరగోళం నెలకొంటుంది.

• హిందూ ధర్మ చరిత్రపై వికృత దృక్కోణం

హిందూ ధర్మాన్ని “కులవ్యవస్థ”గా మాత్రమే చూడడం. సతీ సహగమనము, దాసప్రథా, కుల వివక్ష వంటి చరిత్రను మొత్తం హిందుత్వాన్ని తప్పుబట్టడానికే ఉపయోగించడం. అసలు ధర్మసూత్రాలు ఏమంటాయో తెలుసుకోకుండా, ప్రచారం చేసిన అపోహలను నమ్మడం.

• విద్యా వ్యవస్థలో ధర్మాన్ని తక్కువచేయడం

పాఠ్యాంశాలలో హిందూ ధర్మాన్ని చిన్నచూపు చేస్తూ, దానిలో తప్పులే ఎక్కువగా చూపించడం. విదేశీ దృష్టితో వ్రాసిన చరిత్ర పాఠ్యాంశాలు యువతలో ధర్మంపై విరక్తిని పెంచడం. ఇతర మతాల పట్ల గౌరవాన్ని బోధిస్తూ, హిందూ ధర్మాన్ని విమర్శించడమే ట్రెండ్ అయిపోవడం.

• హిందువులే తమ ధర్మాన్ని తక్కువచేసుకోవడం

“ఈ హిందూ సంప్రదాయాలన్నీ మూఢనమ్మకాలు” అని తామే అనుకోవడం. ధర్మం గురించి చెప్పే వారికి తామే అపహాస్యం చేయడం. ఇతర మతాలవారి ముందు తమ సంప్రదాయాన్ని సిగ్గుపడటం.

• మీడియా మరియు సినీ పరిశ్రమ ద్వారా హిందూ ధర్మ అవమానం

సినిమాలు, వెబ్ సిరీస్‌లలో హిందూ మతాచారాలను హాస్యంగా చూపించడం. దేవతల పట్ల అపహాస్య సన్నివేశాలు, క్యారికేచర్స్ ద్వారా ధర్మాన్ని అవమానించడం. ఇది సమాజంలో ధర్మాన్ని తక్కువచేసే భావనను పెంచుతోంది.

• స్వీయ అవగాహన లోపం వల్ల — ధర్మాన్ని పూర్తిగా తెలుసుకోకపోవడం

హిందూ ధర్మాన్ని అసలు అధ్యయనం చేయకపోవడం వల్ల ప్రజలు ఇతరులు చెప్పిన నిందలను నమ్మడం. శాస్త్రాలను చదవకుండా, వేదాల నేపథ్యం తెలుసుకోకుండానే అపోహలకే లోనవడం.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ధర్మ గ్రంథాలను స్వయంగా చదవాలి.
✔️ ధర్మంపై గౌరవాన్ని కలిగించగల కథనాలు, చరిత్రలను పిల్లలకు చెప్పాలి.
✔️ ఇతర మతాలను గౌరవించడమే కాకుండా, తమ మతాన్ని కూడా గౌరవించాలి.
✔️ సోషల్ మీడియాలో ధర్మసంబంధిత పాజిటివ్ కంటెంట్‌ను ప్రచారం చేయాలి.
✔️ మతంపై ప్రశ్నలు వస్తే అవగాహనతో సమాధానాలు చెప్పగలగాలి.

9. మతమార్పిడులకు వ్యతిరేకంగా ధర్మప్రచార లోపం

ఇతర మతాలు తమ ప్రచారానికి ఎంతో ప్రాధాన్యం ఇస్తూ, సంఘటితంగా మతమార్పిడులను జరిపే ప్రయత్నాలు కొనసాగిస్తుంటే — హిందూ సమాజంలో మాత్రం ధర్మప్రచారం గానీ, ధర్మ పరిరక్షణ గానీ బలంగా కనిపించడం లేదు. ఇది హిందుత్వం బలహీనపడటానికి, హిందూ జనాభా తగ్గడానికి ఒక కారణంగా మారింది. గిరిజన ప్రాంతాల్లో, పేద జనాల్లో క్రైస్తవ మిషనరీల ద్వారా లేదా ఇస్లాం మార్పిడి కార్యకలాపాలు జరుగుతున్నా, హిందూ ధర్మ ప్రచారంలేని పరిస్థితి కనిపిస్తుంది. హిందువుల్లో ఐక్యత లేకపోవడం వల్ల దీని తాకిడిని తట్టుకోవడం కష్టమవుతోంది.

• ఇతర మతాల సంఘటిత ప్రచారం

క్రైస్తవ మిషనరీలు, ఇస్లాం దవాత్ సంస్థలు పెద్ద ఎత్తున మత ప్రచారం చేస్తూ, మత మార్పిడులను ప్రోత్సహిస్తున్నాయి. వీరు విద్య, వైద్యం, సేవా కార్యక్రమాల పేరుతో మతమార్పిడిని శ్రమతో చేపడుతున్నారు. ఇది తక్కువ అవగాహన ఉన్న ప్రజల్లో వేగంగా విస్తరిస్తోంది.

• హిందూ ధర్మంలో ప్రచార భావన లోపించడం

హిందూ ధర్మాన్ని ప్రచారం చేయనక్కరలేదన్న అపోహ ఉంది. “హిందూ ధర్మం అనేది స్వయంగా ప్రకాశించే ధర్మం” అన్న భావన వల్ల ప్రచారం అవసరం లేకుండా పోయింది. కానీ ఈ తత్వాన్ని తప్పుగా అర్థం చేసుకోవడం వల్ల — హిందూ ధర్మాన్ని నిబద్ధంగా ప్రచారం చేయడంలో వెనుకబడిపోయారు.

• మతమార్పిడులను ఎదుర్కొనడంలో సంఘటిత కృషి లేకపోవడం

మతమార్పిడులను అరికట్టడానికి హిందూ సంఘాలు, సంస్థలు సమష్టిగా స్పందించడంలో అసమర్థత చూపిస్తున్నాయి. ప్రత్యక్షంగా మతమార్పిడిని నిరోధించడమే కాదు, ధర్మాన్ని బోధించడంలో కూడా హిందూ సంస్థలు విఫలమవుతున్నాయి.

• ప్రభుత్వాలు, చట్టాలు సరైన సహకారం అందించకపోవడం

మతమార్పిడులపై చట్టాలు ఉన్నా వాటిని అమలు చేయడంలో ప్రభుత్వాలు నిస్సహాయంగా వ్యవహరిస్తున్నాయి. మత స్వేచ్ఛ పేరిట దుర్వినియోగం జరుగుతున్నా, హిందూ సమాజం స్పందించకపోవడం.

• హిందూ సమాజంలో ధర్మప్రచారం పట్ల ఆసక్తి లోపించడం

హిందువులు తమ ధర్మాన్ని పాటించడానికే ఆసక్తి చూపించకపోతుంటే, ఇతరులకు ప్రచారం చేయడం అంతకంటే కష్టం అయింది. యువతలో ధర్మ గర్వం లేకపోవడం కూడా ప్రధాన కారణం.

పరిష్కార మార్గాలు

✔️ హిందూ ధర్మం పట్ల మమకారం కలిగించాల్సిన అవసరం.
✔️ ధర్మబోధన శిబిరాలు, సాంస్కృతిక కార్యక్రమాల ద్వారా అవగాహన పెంపొందించాలి.
✔️ మతమార్పిడుల తార్కిక హానిని ప్రజలకు తెలియజేయాలి.
✔️ సోషల్ మీడియా ద్వారా ధర్మప్రచారానికి కొత్త మార్గాలు అవలంబించాలి.
✔️ సంఘటితంగా హిందూ సంస్థలు, గురుకులాలు మతమార్పిడులను అడ్డుకునే కార్యక్రమాలు చేపట్టాలి.

10. సామాజిక సంకేతాల లోపం – ధర్మంపై గర్వం వ్యక్తీకరించకపోవడం

ప్రస్తుతం హిందూ సమాజంలో ఓ ప్రత్యేక ధోరణి పెరిగిపోతోంది — అదే, ధర్మాన్ని గౌరవించకపోవడం కొంత అయితే ధర్మంపై గర్వాన్ని బహిరంగంగా వ్యక్తీకరించడంలో వెనుకబడిపోవడం. ఇది హిందుత్వం బలహీనపడటానికి ఒక మౌనమైన కారణంగా మారింది. ఇతర మతాల వారు తమ మత చిహ్నాల్ని గర్వంగా ధరించగా, హిందువులు తమ సాంప్రదాయ వస్త్రాలు మాములు రోజుల్లో ధరించడానికి కూడా సిగ్గుపడుతుంటారు. నోటిలో హనుమాన్ మంత్రం ఉండడం కన్నా డీజే పాటలు ఉంటాయి. దీనివల్ల ధర్మంపై అభిమానం, పరిరక్షణ బలహీనంగా మారుతోంది.

• ధర్మాన్ని వ్యక్తిగతమైన విషయంగా మాత్రమే పరిమితం చేయడం

“ధర్మం నా వ్యక్తిగత విషయం” అనే అభిప్రాయం తీసుకొని పబ్లిక్‌లో మతపరమైన అభిమానం చూపించకపోవడం. దీని వల్ల ధర్మంపై గర్వాన్ని వ్యాప్తి చేయని పరిస్థితి ఏర్పడుతోంది.

• ఇతర మతాలతో పోల్చితే — హిందూ ధర్మంపై సంకోచ ధోరణి

ఇతర మతాలవారు తమ మతాన్ని గర్వంగా ప్రకటించడంలో వెనుకాడరు. హిందువులు మాత్రం తమ ఆచారాలు, సంప్రదాయాలను బయట చెప్పడానికి సంకోచిస్తారు. ఇది “మతం చెప్పుకుంటే పోతుంది” అనే తప్పుడు భావన వల్ల జరుగుతోంది

• పాశ్చాత్య సంస్కృతి ప్రభావం

ఆధునికత పేరిట హిందూ సంప్రదాయాలపై మౌనంగా ఉండటం. “సెక్యులరిజం” పేరుతో ధర్మాన్ని పక్కన పెట్టడం. సంప్రదాయ వస్త్రధారణ, నామధారణలపై కూడా ఆత్మవిశ్వాసం లేకుండా పోవడం.

• స్వధర్మంపై గర్వం అంటే దురహంకారం అన్న అపోహ

స్వధర్మాన్ని ప్రేమించడం అంటే ఇతర మతాలను ద్వేషించడం అన్న అపోహ. కానీ ఇది పూర్తిగా తప్పు. స్వధర్మంపై గర్వపడటం అంటే ధర్మాన్ని గౌరవించడమే, ఇతరులను తక్కువగా చూడటం కాదు. ఈ అపోహ వల్ల హిందువులు తమ ధర్మాన్ని గౌరవంగా ప్రస్తావించడంలో వెనుకబడుతున్నారు.

మతాన్ని కేవలం ప్రత్యేక సందర్భాలలోనే ప్రదర్శించడం

పండుగలపుడు మాత్రమే ధర్మాన్ని ప్రదర్శించడం. మిగతా సమయాల్లో మతాన్ని లెక్క చేయకపోవడం. ఇది సమాజంలో “మతం అనేది ఒక ఫ్యాషన్” అనే దృష్టిని పెంచుతోంది

పరిష్కార మార్గాలు:

• ధర్మ అధ్యయనానికి యువతను ప్రేరేపించాలి.
• కుటుంబాల్లోనే చిన్ననాటి నుండి ధార్మిక సంస్కారం ఇవ్వాలి.
• వేద, ఉపనిషత్, పురాణాల ప్రాథమిక బోధన అందించాలి.
• ఒకే ధర్మపు మార్గాన్ని అనుసరించకపోయినా, పరస్పర గౌరవంతో హిందువుల్లో ఐక్యత పెంపొందించాలి.
• స్మార్ట్‌ఫోన్లలో reels చూసే సమయంలో 5 నిమిషాలు ధర్మ బోధనకు వినిపించే ప్రయత్నం చేయాలి.
• గురువులు, పీఠాధిపతులు సామాజిక చైతన్యం కోసం ముందుకు రావాలి.

మీరు ఇలా ఆలోచించడం ఎంతో అవసరం, ధర్మానికి ఈ కాలంలో గళం కలవాలని సూచిస్తోంది. మీరు చేస్తున్న ధ్యానం, పరిశీలన, ప్రశ్నలే ఈ మార్గంలో మొదటి అడుగు.

“హిందూ అవగాహన = హిందూ ఐక్యత = హిందూ పునరుజ్జీవనం”.